του Γιάννη Τσιμπονίδη
Σύμφωνα με τον κ. Έξαρχο το ακτινίδιο είναι «ανεμόγαμο» φυτό, δηλαδή η γύρη για να γίνει η γονιμοποίηση του θηλυκού άνθους από το αρσενικό η μεταφορά της γίνεται με τον αέρα αλλά κυρίως είναι «εντομόγαμο» φυτό, δηλαδή η γύρη μεταφέρεται με τα έντομα. Από όλα τα έντομα (που είναι πάρα πολλά είδη), που συμμετέχουν στην διαδικασία της γονιμοποίησης του ακτινίδιου το πιο σημαντικό είναι η μέλισσα που ως γνωστόν εάν δεν υπήρχε… η ζωή πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, αλλά όλος ο έμβιος κόσμος θα ήταν τελείως διαφορετικός…
Ας μην ξεχνάμε ότι στην Αμερική οι μελισσοκόμοι τις μέλισσες τις έχουν πρωτίστως για την γονιμοποίηση και δευτερευόντως για την παραγωγή μελιού… Μάλλον κάτι ξέρουν και αυτοί για την γονιμοποίηση σε σχέση με τους παντογνώστες Έλληνες παραγωγούς….
Πάντα σύμφωνα με τον κ. Έξαρχο οι Έλληνες ακτινιδιοπαραγωγοί κάνουν και εδώ «το θαύμα τους»…. Πιστεύουν ότι οι μέλισσες δεν κάνουν δουλειά, όπως συνηθίζουν να λένε…. από πρόχειρες παρατηρήσεις που κάνουν….ενώ αντίθετα όλα τα σοβαρά μακροχρόνια επιστημονικά πειραματικά κυρίως από την Ν. Ζηλανδία μας λένε το αντίθετο ακριβώς…
Θυμίζουμε εδώ ότι ο σοβαρός πειραματισμός στην γεωργία για ένα θέμα… όπως εδώ η συμβολή της μέλισσας στην γονιμοποίηση του ακτινίδιου είναι πολύ δύσκολος… γίνεται με παρατηρήσεις για πολλά χρόνια, σε πολλά κτήματα παράλληλα, και με χρήση στατιστικής ….και όχι όπως κάνουν οι Έλληνες ακτινιδιοπαραγωγοί που εκτιμούνε τα δεδομένα με το μάτι και χωρίς μάλιστα να αφήνουνε «Μάρτυρες»(φυτά δηλ. που δεν δέχτηκαν την συγκεκριμένη διαχείριση)βασικό στοιχείο του πειραματισμού για να γίνουν οι συγκρίσεις….
Ένα σημαντικό πείραμα για το θέμα αυτό έγινε και στον Ελληνικό χώρο όπου σε πολλά φυτά ακτινιδιάς την περίοδο της ανθοφορίας, τοποθέτησαν στα άνθη της μίας πλευράς του φυτού ένα ειδικό «δυχτάκι» (τούλι) από το οποίο περνούσε βέβαια ο αέρας αλλά όχι οι μέλισσες…ενώ τα άνθη της άλλης πλευράς του συγκεκριμένου φυτού δεν τα πείραξαν και τα άφησαν ως έχει….Τα αποτελέσματα ήταν καταλυτικά….εκεί που τα άνθη που δεν είχανε “δυχτάκι” σε όλα τα φυτά του πειραματικού κάνανε πολύ μεγαλύτερους και ποιοτικούς καρπούς, σε σύγκριση με τους καρπούς των ακτινιδίων που προέκυψαν από τα άνθη που είχανε ” δυχτάκι ” και δεν μπορούσε να πάει η μέλισσα και να κάνει επικονίαση…
Είναι γνωστό ότι για να έχουμε καλούς σε μέγεθος καρπούς, πρέπει ο καρπός του ακτινίδιου να έχει 1000-1300 σπόρια…Ο κ. Έξαρχος προτείνει στους Έλληνες Ακτινιδιοπαραγωγούς να βρούνε μελισσοκόμους και μάλιστα να τους πληρώσουν για αυτό (γιατί κανείς δεν δουλεύει τζάμπα) και να βάλουν 1 -2 κυψέλες ανά 4 στρέμματα για Ακτινιδιώνες που περιβάλλονται από άλλους ακτινιδιώνες και 2-4 κυψέλες ανά 4 στρέμματα για κτήματα που είναι απομονωμένα. Οι κυψέλες μκπαίνουν σε ηλιόλουστες προστατευμένες θέσεις όταν όμως θα έχει ανθίσει το 20% των θηλυκών ανθέων (και όχι πιο νωρίς). Επίσης οι Ακτινιδιοπαραγωγοί πρέπει να φροντίσουν να κουρέψουν όλα τα γειτονικά χόρτα για να μην υπάρχει ανταγωνισμός από άλλα άνθη…. και να φροντίσουν (μέσω ελαφρού ποτίσματος), εφόσον ο καιρός την περίοδο αυτή είναι ξερικός, να ανεβάσουν από πολύ πρωί την σχετική υγρασία στο κτήμα….
Βέβαια δεν πρέπει να ξεχάσουμε στην συζήτηση αυτή και την συμβολή των “βομβίνων” που είναι πιο μεγαλόσωμοι, άρα και πιο αποδοτικοί από την μέλισσα στη μεταφορά της γύρης και μπορεί κάποιος να τους προμηθευτεί…από το ελεύθερο εμπόριο….
Τα άνθη του ακτινίδιου είναι γνωστό ότι περιέχουν μόνο γύρη και όχι νέκταρ για αυτό το λόγο πρέπει οι μελισσοκόμοι που θα κάνουν την εγκατάσταση των κυψέλων στον οπωρώνα να προσθέτουν στην κυψέλη κατά διαστήματα μείγμα ζάχαρης και νερού για να μειώσουν την πιθανότητα να αναζητήσουν τροφή οι μέλισσες εκτός του συγκεκριμένου Ακτινιδιώνα.
Τέλος ο κ. Έξαρχος με την ευκαιρία θυμίζει ότι κανένα σκεύασμα, δεν μπορεί να αντικαταστήσει την Φύση….
ΤΟ ΑΚΤΙΝΙΔΙΟ ΘΕΛΕΙ “ΑΕΙΦΟΡΙΚΗ”ΚΑΙ ΟΧΙ “ΕΝΤΑΤΙΚΗ”ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ… Ειδικά τώρα με τις αρνητικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, εάν θέλετε το κτήμα σας να παράγει μεγάλες ποσότητες καρπών και να ζει για περισσότερα για χρόνια….