του Γιάννη Τσιμπονίδη
Το ασβέστιο προσλαμβάνεται από το ακτινίδιο ως δισθενές κατιόν (Ca++), συμμετέχει στις κυτταρικές διαιρέσεις, δηλαδή στην αύξηση του φυτού αλλά και του καρπού, αλλά επίσης διασφαλίζει την ανατομική ακεραιότητα και φυσιολογική λειτουργία των μεμβρανών (των κυττάρων) και του κυτταρικού τοιχώματος, λειτουργία «υψίστης» σημασίας για τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του καρπού και την διατηρησιμότητά του στα ψυγεία. Μια μέση παραγωγή σε ακτινίδια (π.χ. 3 τόνους το στρέμμα) χρειάζεται περίπου 21 μονάδες ασβεστίου ίση δηλαδή με τις απαιτήσεις που έχει το φυτό σε Άζωτο!
Και λίγο πιο κάτω από τις απαιτήσεις που έχει το ακτινίδιο για το υπ΄ αριθμόν ένα θρεπτικό που λέγεται κάλιο. Τα περισσότερα ελληνικά εδάφη που καλλιεργείται το φρούτο έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε ανθρακικό ασβέστιο, το οποίο ως γνωστό είναι και από τις βασικές αιτίες πού οδηγεί σε υψηλά, αλκαλικά pH. Όμως ο δείκτης που υποδηλώνει το πώς θα διαχειριστεί ένας παραγωγός το ασβέστιο στο ακτινίδιο και τι ποσότητα θα εφαρμόσει είναι η εδαφολογική ανάλυση. Ειδικότερα το ελάχιστο όριο «διαθέσιμου» ασβεστίου για το φυτό στο έδαφος, προκειμένου ένας παραγωγός να είναι εφησυχασμένος είναι αυτό των 2500 ppm.
Και εδώ δυστυχώς οι Έλληνες ακτινιδιοπαραγωγοί διαχειρίζονται την τόσο σημαντική αυτή υπόθεση, πρόχειρα, με το «μάτι», δεν ακολουθούν τις εδαφολογικές αναλύσεις και τη φυλοδιαγνωστική, αλλά εφαρμόζουν το θρεπτικό στοιχείο με το πώς το εφαρμόζει ένας άλλος παραγωγός στον Πυργετό ή στην Καβάλα!
Έτσι, με βάση την εδαφολογική και φιλοδιαγνωστική ανάλυση η οποία θα υποδείξει την ποσότητα που πρέπει να εφαρμοστεί ο κ. Έξαρχος προτείνει:
1) Τακτικές υδρολιπάνσεις (πολλές φορές και από λίγο) με νιτρικό ασβέστιο «αυστηρώς» την περίοδο αρχές Ιουνίου-αρχές Ιούλιου, διότι είναι η περίοδος που ο καρπός προσλαμβάνει από το έδαφος μέσω του αγγειακού συστήματος του φυτού ασβέστιο. Αξίζει να σημειωθεί πως αρχές Ιουλίου ο καρπός διαπνέει, μετά σταματάει εντελώς, συνεπώς το στοιχείο δεν μπορεί να εισχωρήσει στον καρπό μέσω του ρεύματος της διαπνοής. Με λίγα λόγια όση ποσότητα ασβεστίου κιαν εισχωρήσει μετά θα είναι μάταιο, ίσως μάλιστα να δημιουργήσει και πρόβλημα λόγω του ανταγωνισμού που μπορεί να κάνει το ασβέστιο στο κάλιο.
2) Την περίοδο επίσης αυτή, δηλ. αρχές Ιουνίου-αρχές Ιούλιου, διενεργούνται διαφυλλικές λιπάνσεις με χλωριούχο ασβέστιο διότι το χλώριο κάνει ήπια απολυμαντική δράση στους μύκητες και τα βακτήρια αλλά παράλληλα τροφοδοτεί το φυτό.
Άρα με χρήση χλωριούχου ασβεστίου επιτυγχάνεται συμπληρωματική τροφοδοσία με ασβέστιο, χλώριο καθώς και ήπια απολυμαντική δράση. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερεθεί ότι το ασβέστιο στο εσωτερικό του φυτού είναι σχετικά δυσκίνητο στοιχείο για αυτό και δεν πάει εύκολα από τα φύλλα στον καρπό, ως εκ τούτου τα συμπτώματα της έλλειψης εμφανίζονται στα νεαρά φύλλα.
Πάντα σύμφωνα με τον κ. Έξαρχο, σε καμία περίπτωση στις διαφυλλικές εφαρμογές του ασβεστίου (που μπορεί να είναι 2-3), δεν βάζουμε στο βυτίο ψεκασμού συγχρόνως άλλα σκευάσματα, διότι το ασβέστιο που είναι ένα διαδραστικό στοιχείο ενδέχεται να δημιουργήσει σύμπλοκα, να απενεργοποιήσει την άλλη δραστική και να μειώσει την δράση της.