Όπως επισημαίνει ο κ. Έξαρχος για την παραγωγή 1 κιλού ακτινιδίων χρησιμοποιούνται ως και 400 λίτρα νερού, στη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου, από τα οποία το 95% πηγαίνει στην ατμόσφαιρα με τη μορφή υδρατμών κατά τη διαδικασία της «διαπνοής» του φυτού, συμμετέχοντας στον υδρολογικό κύκλο.
Κατά τον γνωστό γεωπόνο, η πλειονότητα των ακτινιδιοπαραγωγών δεν ξέρει πως πρέπει να ποτίσει, γιατί η καλλιέργεια αυτή είναι πολύ απαιτητική σε νερό λόγω της υποτροπικής του καταγωγής, αλλά και του ότι τα τελευταία χρόνια το κλίμα της χώρας μας έχει γίνει πιο ξηροθερμικό. Έτσι, αν ο παραγωγός ποτίσει λίγο υπάρχει πρόβλημα έλλειψης νερού, ενώ αν ποτίσει πολύ δεν θα υπάρχει χώρος στο έδαφος για αέρα, αφού θα γεμίσουν οι πόροι του με νερό, και δεν θα υπάρχει επαρκές οξυγόνο. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα αναπνέει σωστά η ρίζα, ενώ αυξάνεται η πιθανότητα εξάπλωσης παθογόνων όπως η φυτόφθορα.
Οι οδηγίες του κ. Έξαρχου για τη σωστή άρδευση της ακτινιδιάς είναι οι εξής:
- Ο καθένας πρέπει να «μάθει» τις απαιτήσεις του κτήματος του, δηλαδή να μάθει πότε και πόσο θα πρέπει να ποτίζει. Ο παραγωγός πρέπει να ελέγχει με το χέρι, «δια της επαφής», πόσο βρεγμένο είναι το έδαφος δίπλα στο φυτό και σε βάθος 0-30 cm. Παράλληλα, να παρατηρεί την «Σπαργή» των φύλλων, εάν δηλαδή τα φύλλα είναι «τεντωμένα» ή αντιθέτως είναι «κυρτά», (δηλ. «καρουλιασμένα»), που σημαίνει ότι χρειάζεται να ποτίσει.
- Η χρήση των υγρασιόμετρων πρέπει να γίνεται με προσοχή στο χωράφι μας και να «καλιμπραριστεί» καλά η κάθε ένδειξη του μηχανήματος διότι όλα τα εδάφη δεν είναι ίδια και όλα τα φυτά δεν έχουν τις ίδιες απαιτήσεις σε νερό.
- Καλό είναι να προσέξουμε και να δώσουμε την δέουσα προσοχή στα «Μπεκάκια», δηλαδή τι ποσότητα νερού ρίχνουμε και που ακριβώς πέφτει το νερό, σε σχέση πάντα με το σημείο αναφοράς που είναι το βασικό ριζικό σύστημα του Ακτινιδίου.
- Είναι γνωστό ότι το 90% του ριζικού συστήματος του φυτού είναι περίπου σε απόσταση 90εκ. από τον «λαιμό» της ακτινιδιάς και σε βάθος 70-90εκ. (επιπολαιόριζο φυτό), οπότε αυτή είναι και η επιφάνεια ενδιαφέροντος που πρέπει να ποτίσουμε καλά.
- Η τακτική που πιστεύουν κάποιοι ακτινιδιοπαραγωγοί, ότι πρέπει να ποτίζεται όλο το κτήμα και ουσιαστικά και ο «διάδρομος», είναι λάθος. Ο λόγος είναι ότι με τον τρόπο αυτό «σπαταλάμε» το πολύτιμο νερό, μιας και όπως προαναφέραμε, στον διάδρομο υπάρχει ελάχιστο ριζικό σύστημα. Επίσης, τα υδατοδιαλυτά λιπάσματα και τα «φυτοπροστατευτικά» προϊόντα που εφαρμόζονται με την άρδευση με αυτό τον τρόπο χάνονται όταν ένα μεγάλο μέρος αυτών πάει μαζί με το νερό στη μέση.Τέλος είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι όταν το νερό πάει παντού και μπείτε με το τρακτέρ να κάνετε μια εργασία, αυτό έχει ως συνέπεια να πατήσετε σε «βρεγμένο» έδαφος. Στην περίπτωση αυτή, η ζημιά στην «δομή» του εδάφους είναι πολλαπλή και μόνιμη σε σχέση με το πάτημα ενός στεγνού εδάφους.
- Η συχνότητα των ποτισμάτων μπορεί να είναι και καθημερινή, ειδικά την περίοδο από 20 Ιουνίου έως 30 Αυγούστου. Αυτό που πρέπει να σκεφτόμαστε είναι: α) Τι ποσότητα νερού ρίχνει το μπεκάκι ανά ώρα; β) Που πέφτει το νερό; γ) Πόση ώρα ποτίζουμε;
- Πρέπει να ξέρουμε ότι το πότισμα σε ένα κτήμα που έχει διαμόρφωση «κρεβατίνας» και σκιάζεται, πρέπει να είναι διαφορετικό σε σχέση με ένα κτήμα που έχει διαμόρφωση «ημικρεβατίνας» διότι στη δεύτερη περίπτωση έχουμε έντονη εξάτμιση μιας και ο Ήλιος εισχωρεί μέσα του.
- Πρέπει να γνωρίζουμε ότι το κάθε έδαφος συμπεριφέρεται διαφορετικά στην άρδευση. Διαφορετικά πρέπει να ποτίζουμε ένα «ελαφρύ», διαφορετικά ένα «μεσαίο» και διαφορετικά ένα «βαρύ» έδαφος.
- Η «σταγόνα» είναι πολύ ορθολογικός τρόπος άρδευσης, αλλά δεν προτείνεται για όλα τα εδάφη, όπως για παράδειγμα για τα αμμουδερά.
- Τα απότομα, μικρά και καμπυλωτά «σαμάρια» (αναχώματα), δυσχεραίνουν το σωστό πότισμα. Ο λόγος είναι ότι το νερό δεν στέκεται πάνω στο σαμάρι λόγω της κλίσης και με τη δύναμη της βαρύτητας «τσουλάει», κάνοντας τη γνωστή «διάβρωση». Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τελικά το νερό να πάει στη μέση του χωραφιού, με αποτέλεσμα το φυτό να μην ποτίζεται σωστά και παράλληλα να μεταφέρεται με αυτόν τον τρόπο το «Γόνιμο» έδαφος που είναι περιμετρικά του φυτού, στη μέση.