Σύμφωνα με τον κ. Έξαρχο υπάρχουν πολλά αγροκτήματα ακτινιδίων τόσο νεαρά όσο και παραγωγικά, τα οποία μπορούν να χαρακτηριστούν “σταματημένα” και δεν προχωράνε…
Ο κ. Έξαρχος αναφέρει ότι η μεθοδολογία του επιβλέποντα γεωπόνου είναι η εύρεση, όχι μόνο της βασικής πρωταρχικής γενεσιουργούς αιτίας του προβλήματος αλλά και των δευτερογενών αιτιών, διότι ότι γίνεται στην φύση έχει πάντα πολλές αιτίες, ή αλλιώς είναι “πολυπαραγοντικό”.
Πρωταρχικός σκοπός για την επίλυση ενός προβλήματος σε ένα κτήμα ακτινιδίων είναι η εύρεση των αιτιών, που συνήθως χωρίζονται στις εξής κατηγορίες:
1) “Βιοτικές” καταπονήσεις οι οποίες προέρχονται από ασθένειες και εχθρούς, όπως: Φυτόφθορα, Αρμιλλάρια, Αλτερνάρια, Βοτρύτη, Νηματώδεις, Βαμβακάδα ,Ίσκα κ.α.
2)”Αβιοτικές” καταπονήσεις οι οποίες προέρχονται από λάθος άρδευση, κακή θρέψη(λίπανση), από παγετούς, αέρα, χαλάζι, τοξικότητα από ζιζανιοκτόνα, κακής ποιότητας νερού ποτίσματος, συμπιεσμένα και όχι καλά στραγγιζόμενα εδάφη, κακές καλλιεργητικές φροντίδες (όπως λάθος κλάδεμα, καθυστερημένο αραίωμα, όχι καλό δέσιμο κλαδιών) κ.α.
Έτσι αφού εντοπιστεί το πρόβλημα, η λύση του συνήθως κρατάει πολύ καιρό και χρειάζεται κόπο, υπομονή και υπακοή από τον αγρότη ατινιδιοπαραγωγό προς τον επιβλέποντα γεωπόνο.
Όσον αφορά την κλιματική αλλαγή, ο κ. Έξαρχος τονίζει ότι όταν μιλάμε για ακτινίδια εννοούμε ένα καλοκαίρι που δεν βρέχει σχεδόν καθόλου, με πολύ υψηλές θερμοκρασίες, χαμηλές σχετικές υγρασίες και έντονη ηλιακή ακτινοβολία. Το χειμώνα αντίστροφα, δεν πληρούνται οι χαμηλές θερμοκρασίες για το ομαλό σπάσιμο του λήθαργου.
Έτσι το ακτινίδιο, είναι ένα από τα πρώτα θύματα της κλιματικής αλλαγής, που δυσχεραίνει ακόμα πιο πολύ το έργο του επιβλέποντα γεωπόνου στην αντιμετώπιση των προαναφερθέντων προβλημάτων στον αγρό.