του Γιάννη Ρούπα
Υπενθυμίζεται πως η περασμένη σεζόν, έβγαλε στον παραγωγό σε μέσους όρους 82 με 85 λεπτά τιμή, ενώ φέτος η χρονιά έκανε ποδαρικό κατευθείαν από τα 90-95 λεπτά το κιλό και πάνω. Να σημειωθεί βέβαια, πως υπάρχει μια αισθητή μείωση αποδόσεων στα κτήματα λόγω υψηλών θερμοκρασιών (πάνω από 15%) όμως τα νέα παραγωγικά στρέμματα ισοφάρισαν τις απώλειες. Επίσης, η οργανωμένη δουλειά που έγινε στο μάζεμα έφερε ποιοτικό προϊόν στα ψυγεία, το οποίο θα παραμείνει άριστο και εμπορεύσιμο κανονικά μέχρι και τον Απρίλιο.
Στο κομμάτι τώρα της διακίνησης, η ζήτηση υπάρχει σε διεθνές επίπεδο και εκδηλώνεται φυσιολογικά για το ελληνικό προϊόν, αν και για την ώρα δεν έχει παρατηρηθεί εκείνο το «μπαμ» που κάνει συνήθως μήνα Δεκέμβριο το ακτινίδιο, όπως εξηγεί στην Agrenda το ιδρυτικό μέλος του ΑΣΕΑ Άρτας, Άγγελος Ξυλογιάννης. «Πρέπει να οργανωθούμε ως κράτος και να δοθούν κίνητρα στους συνεταιρισμούς ώστε να φεύγει περισσότερο προϊόν συσκευασμένο. Οι Ιταλοί πουλάνε έτσι έως και 50 λεπτά ακριβότερα το τελικό προϊόν, ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν», θα συμπληρώσει ο έμπειρος παραγωγός.
Μικρή μείωση 4,2% στο τονάζ μέχρι στιγμής
Οι εξαγωγικές επιδόσεις από την έναρξη της σεζόν επιβεβαιώνουν την λειτουργία της φετινής αγοράς. Μέχρι τις 6 Δεκεμβρίου το τονάζ ανέρχεται σε 73.569 τόνους, μειωμένο κατά 4,2% έναντι 76.800 τόνων το αντίστοιχο διάστημα της περσινής σεζόν. Μέσα στον επόμενο μήνα, αναμένεται να μεγιστοποιηθούν οι ροές προς Γερμανία, Ολλανδία, Πολωνία, Ιταλία και Λατινική Αμερική. Το μεγάλο βέβαια στοίχημα για το ελληνικό πράσινο ακτινίδιο είναι να μη φεύγει σωρηδόν χύμα, αλλά να αξιοποιείται εγχωρίως και να συσκευάζεται/εξάγεται με προστιθέμενη αξία και brand. Για την ώρα, παρά τη δεδομένη πρόθεση των συνεταιρισμών να κινηθούν πάνω σε αυτή την κατεύθυνση, λείπουν οι πόροι και οι ψυχόμενοι χώροι για την αποθήκευση μεγαλύτερου μέρους της παραγωγής. Η καινοτομία πάντως δε σταματάει στη χώρα, η οποία παραμένει πρωτοπόρος στον κλάδο, με τις φυτεύσεις σε κίτρινες και κόκκινες ποικιλίες να αυξάνονται τα τελευταία χρόνια, οι οποίες προσελκύουν κοινό διεθνώς.
Κάντο ξανά όπως πριν 10 χρόνια με σχέδιο και υλοποίηση
Η χώρα διαθέτει συγκριτικό πλεονέκτημα στο ακτινίδιο, όμως ο κλάδος καλείται να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων με ανάλογο σχεδιασμό για την επόμενη 10ετία.
Αν και στις δενδρώδεις καλλιέργειες, το μέγεθος κλήρου επιδρά λιγότερο στην αποδοτικότητα της εκμετάλλευσης συγκριτικά με τις αροτραίες, εντούτοις οι μεγάλες εκτάσεις και η συγκέντρωση της σοδειάς αποτελεί δέλεαρ και στο ακτινίδιο. Κάπως έτσι, βάσει σχεδιασμού, η Ρουμανία -μέσω ευρωπαϊκού προγράμματος που καλύπτει 70-80% του κόστος εγκατάστασης- μπαίνει πλέον σε διαδικασία να βάλει σχεδόν 50.000 στρέμματα στα βόρεια της χώρας μέσα στα επόμενα χρόνια, με στόχο να είναι παραγωγικά στο γύρισμα του 2030. Στην Ελλάδα, τα στρέμματα υπολογίζονται σε 150.000 με μικρή πλέον αυξητική τάση. Κοινώς, μία χώρα στην ευρύτερη βαλκανική γειτονιά θέλει και βάζει στόχο να φτάσει το 35-40% της ελληνικής παραγωγής σε μερικά χρόνια.
Πάντως, συντελεστές της εγχώριας αγοράς, όπως ο γενικός διευθυντής της ΕΑΣ Καβάλας Κλέαρχος Σαραντίδης, δεν ανησυχούν ιδιαίτερα για αυτές τις πρωτοβουλίες. «Είναι πολλά χρόνια πίσω από μας οι Ρουμάνοι και δεν ξέρουμε αν θα πιάσουν τόπο οι προσπάθειές τους. Το ακτινίδιο μπαίνει σε πολύ συγκεκριμένα κλίματα. Αν βάλουν αυτοί 50.000 στρέμματα και βγάζουν το πολύ 2 τόνους απόδοση, θα μπαίνουν μέσα. Έχουμε γερές βάσεις για το ακτινίδιο στην Ελλάδα», σχολιάζει.
