Πιο συγκεκριµένα, στα φύλλα εµφανίζονται µεγάλες ωχρές- ελαιώδεις και αργότερα καστανές κηλίδες, ενώ σε συνθήκες υψηλής υγρασίας παρουσιάζεται στο κάτω µέρος αραιή λευκή εξάνθηση. Στους βλαστούς και τους µίσχους των φύλλων εµφανίζονται καστανές µέχρι µαύρες, επιµήκης, µεγάλου µεγέθους κηλίδες µε αποτέλεσµα τον µαρασµό και την ξήρανση τους. Οι καρποί προσβάλλονται σε οποιαδήποτε φάση της ανάπτυξής τους και γύρω από το σηµείο πρόσφυσης του ποδίσκου παρουσιάζονται γκριζοπράσινες ακανόνιστες κηλίδες, που αργότερα αποκτούν ανώµαλη επιφάνεια.
Εισικά στου κονδύλους της πατάτας εµφανίζονται εξωτερικά µεγάλες ακανόνιστες, καστανοκόκκινες και σε µερικές θέσεις βυθισµένες κηλίδες, ενώ σε τοµή η σάρκα σε µικρό βάθος έχει σπογγώδη υφή και χρώµα σκουριάς. Η προσβολή µπορεί να εµφανισθεί και µετά τη συγκοµιδή κατά την αποθήκευση, ενώ είναι δυνατόν η ξηρή αυτή σήψη να µετατραπεί σε υγρή σήψη, αν ακολουθήσουν δευτερογενείς προσβολές από διάφορα βακτήρια ή µύκητες του γένους Fuzarium.
Μέτρα προστασίας
Επειδή ο ωοµύκητας µπορεί να επιβιώσει στο έδαφος σε υπολείµµατα της προηγούµενης καλλιέργειας σηµαντική είναι η αποµάκρυνση και η καταστροφή τους. Επιπλεόν, η χρήση υγειούς πολλαπλασιαστικού υλικού και η καταστροφή φυτών «εθελοντών» κρίνεται απαραίτητη για την ασφαλή εγκατάσταση της καλλιέργειας. Σηµαντικός παράγοντας για τις επιµολύνσεις είναι η υψηλή σχετικά υγρασία και ο περιορισµένος αερισµός, γι’ αυτό προτείνονται αραιότερες φυτεύσεις και στις περιπτώσεις θερµοκηπίων ύπαρξη πλαϊνών αερισµών καθώς και οροφής.
Όσον αφορά τη φυτοπροστασία, ο παραγωγό καλείται να δώσει ιδιαίτερο βάρος στην πρόληψη, πριν την εµφάνιση των πρώτων συµπτωµάτων και στις εναλλαγές προϊόντων µε διαφορετικό τρόπο δράσης ώστε να αποφεύγονται προβλήµατα ανθεκτικότητας.
