Πιο συγκεκριμένα, το ασβέστιο είναι ένα από τα 17 απαραίτητα στοιχεία που χρειάζεται το ακτινίδιο τόσο για το μέγεθος όσο και για την ποιότητα του καρπού, και προσλαμβάνεται ως δισθενές καττιόν. Αυτό σημαίνει ότι συμμετέχει στις κυτταρικές διαιρέσεις του ακτινιδίου, ήτοι στην αύξηση του φυτού αλλά και του καρπού, ενώ διασφαλίζει την ανατομική ακεραιότητα και φυσιολογική λειτουργία των μεμβρανών και του κυτταρικού τοιχώματος, μιας λειτουργίας ιδιαίτερα σημαντικής για τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του καρπού και τη διατηρισιμότητα του στα ψυγεία. Όπως επισημαίνει ο κ. Έξαρχος μια μέση παραγωγή σε ακτινίδια (π.χ. 3 τόνους το στρέμμα) χρειάζεται περίπου 21 μονάδες ασβεστίου, νούμερο ισάξιο των απαιτήσεων του φυτού σε άζωτο, -κάτι σπάνιο στα καλλιεργούμενα φυτά-, και λίγο πιο κάτω από τις απαιτήσεις στο σημαντικότερο θρεπτικό της ακτινιδιάς, δηλαδή το κάλιο.
Τα περισσότερα ελληνικά εδάφη όπου καλλιεργείται το ακτινίδιο έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε ανθρακικό ασβέστιο (άρα και σε ασβέστιο), και αυτή είναι η κυριότερη αιτία που έχουμε υψηλά (αλκαλικά) pH. Ωστόσο, ο δείκτης που υποδηλώνει το πως θα διαχειριστούμε το ασβέστιο στο ακτινίδιο και τι ποσότητα θα εφαρμόσουμε είναι η εδαφολογική ανάλυση, και ειδικότερα η εξέταση που δείχνει τη διαθεσιμότητα του ασβεστίου στο έδαφος για το φυτό. Για να είναι εφησυχασμένοι οι παραγωγοί θα πρέπει η διαθεσιμότητα να ξεπερνάει τα 2.500 ppm. Σε κάθε περίπτωση δεν θα πρέπει κατά τον κ. Έξαρχο οι ακτινιδιοπαραγωγοί να διαχειρίζονται την υπόθεση αυτή με το «μάτι», παρά μόνο βάσει εδαφολογικής ανάλυσης και φυλλοδιαγνωστικής. Βάσει αυτών ο κ. Έξαρχος προτείνει:
1) Τακτικές υδρολιπάνσεις (πολλές φορές και από λίγο) με νιτρικό ασβέστιο «αυστηρώς» την περίοδο από αρχές Ιουνίου ως αρχές Ιούλιου, διότι είναι η περίοδος που ο καρπός προσλαμβάνει από το έδαφος μέσω του αγγειακού συστήματος του φυτού ασβέστιο, γιατί μέχρι αρχές Ιουλίου διαπνέει ο καρπός και μετά σταματάει εντελώς οπότε δεν μπορεί να πάει το ασβέστιο στον καρπό μέσω του ρεύματος της διαπνοής, επομένως όσο ασβέστιο και να εφαρμοστεί μετά πάει χαμένο. Ενδέχεται, μάλιστα, να δημιουργήσει και πρόβλημα λόγω του ανταγωνισμού που μπορεί να προκληθεί μεταξύ ασβεστίου και κάλιου.
2) Την ίδια περίοδο πραγματοποιούνται διαφυλλικές λιπάνσεις με χλωριούχο ασβέστιο διότι το χλώριο εκτός από το ασβέστιο που έχει το σκεύασμα αυτό κάνει ήπια απολυμαντική δράση στους μύκητες και τα βακτήρια αλλά παράλληλα τροφοδοτεί το φυτό με το χλώριο στοιχείο πολύ σημαντικό για το ακτινίδιο.
Άξιο αναφοράς είναι ότι το ασβέστιο στο εσωτερικό του φυτού είναι ένα σχετικά δυσκίνητο στοιχείο, και για τον λόγο αυτό δεν πάει εύκολα από τα φύλα στον καρπό και για το λόγο αυτό τα συμπτώματα της έλλειψης εμφανίζονται στα νεαρά φύλλα
