Η έκταση της βλάβης στο φυτό εξαρτάται από τη γενικότερη ανθεκτικότητα του, την ηλικία του οργάνου, τη διάρκεια της θερμικής καταπόνησης και άλλους παράγοντες.
Τα ακτινίδια επί χιλιάδες χρόνια ζούσαν ως αυτοφυή φυτά σε πεδιάδες, λόφους, δάση και βουνά στη νοτιοδυτική Κίνα σε περιοχές κοντά στον ποταμό Yang-Tsen.
Το εκεί κλίμα της φυσικής παρουσίας του ακτινιδίου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ηπειρωτικό, μιας και εκτός των άλλων χαρακτηριστικών, το καλοκαίρι στην περιοχή η μέση θερμοκρασία κυμαινόταν μεταξύ 27 και 30 βαθμών Κελσίου με συχνές και σωστά κατανεμημένες βροχές.
Η Ελλάδα ως γνωστόν ανήκει στον Μεσογειακό τύπο κλίματος με χαρακτηριστικά του κλίματος των Εύκρατων ζωνών κατά τη χειμερινή περίοδο και των Υποτροπικών ζωνών και των υψηλών πιέσεων κατά το καλοκαίρι. Οι πιο θερμοί μήνες του έτους για τη χώρα μας είναι ο Ιούλιος και ο Αύγουστος.
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, όταν καταγραφούν υψηλές θερμοκρασίες, μπορούν να προκληθούν τεράστιες ζημιές στο φυτό της ακτινιδιάς, όπως ηλιοεγκαύματα στους καρπούς και στα φύλλα και εάν το πρόβλημα συνεχιστεί, ξήρανση των φυτών (Guoetal., 2017).
Επίσης, ως αποτέλεσμα του συνεχόμενου θερμικού «σοκ» έχουμε καρπόπτωση και φυλλόπτωση στα φυτά. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η θερμοκρασία άνω των 40 βαθμών Κελσίου μπορεί να επιφέρει σοβαρά προβλήματα στην Ακτινιδιά έως και τον θάνατο(Guo, Yuan, Dou, &Yue, 2017).
Η αντοχή της ακτινιδιάς στις υψηλές θερμοκρασίες είναι συνάρτηση της ηλικίας, της θρεπτικής και της υδατικής κατάστασης του φυτού (Cacioppo, 1986).
Οι αποκρίσεις των φυτών της Ακτινιδιάς στις υψηλές θερμοκρασίες μπορεί να δημιουργήσουν βραχυχρόνιες φυσιολογικές «Προσαρμογές». Το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό στη φυσιολογία ως «Εγκλιματισμός» (MANUEL&MOLLES, 2008).
Με άλλα λόγια τα φυτά των Ακτινιδίων στη χώρα μας «έμαθαν» (Εγκλιματισμός)να ζουν τους καλοκαιρινούς μήνες σε υψηλότερες θερμοκρασίες(35-40 βαθμούς Κελσίου) από αυτές που είναι ιδανικές για την ανάπτυξη τους (27-30 βαθμούς Κελσίου) όπως προαναφέραμε στην αρχή. Ωστόσο, ζουν μεν αλλά παράγουν με μειωμένες ποσοτικές και ποιοτικές αποδόσεις.
Αυτή η προσαρμογή δυστυχώς όμως δεν μεταφέρεται με το γενετικό υλικό (DNA) στα νεότερα φυτά μέσω της αναπαραγωγής. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που τα νεαρά ακτινίδια (τα νεόφυτα δηλαδή) είναι πιο ευάλωτα, δεν μεγαλώνουν και ξεραίνονται πιο εύκολα σε σχέση με τα παραγωγικά (παλιά) ακτινίδια που εγκλιματίστηκαν μέσα στη διάρκεια των ετών.
