της Ελένης Δούσκα
Κάποια από τα στοιχεία αυτά το φυτό της ακτινιδιάς τα παίρνει από την ατµόσφαιρα µέσω των φύλλων (Άνθρακα, Οξυγόνο, Θείο) και κάποια άλλα από το έδαφος µέσω της ρίζας. Τα 17 στοιχεία αυτά χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, όχι µε κριτήριο το πόσο σηµαντικά είναι, αλλά µε βάση τις ποσότητες που χρειάζεται το φυτό, τονίζει ο κ. Έξαρχος. Έτσι έχουµε:
Α) Τα στοιχεία που χρειάζονται σε µεγάλες ποσότητες και ονοµάζεται Μακροστοιχεία (Άζωτο, Φώσφορο, Κάλιο, Μαγνήσιο, Ασβέστιο κ.α.).
Β) Τα στοιχεία που χρειάζονται σε µικρές ποσότητες και ονοµάζονται Ιχνοστοιχεία (Σίδηρος, Μαγγάνιο, Ψευδάργυρος, Χαλκός κ.α.).
Τα περισσότερα ελληνικά εδάφη όπου καλλιεργούνται ακτινιδιές έχουν αρκετά µεγάλη διαθεσιµότητα στα στοιχεία αυτά. Είναι γνωστό ότι το 92% των εδαφών µας έχει υπερβολική ποσότητα µαγνησίου, σύµφωνα µε την εδαφολογία. Να σηµειωθεί ότι εκτός από λίγα εδάφη ελαφρά (αµµουδερά), όπου καλλιεργούνται ακτινίδια, η πλειοψηφία των άλλων είναι µεσαία και βαριά, που σηµαίνει ότι έχουν αρκετό Άργιλο ο οποίος δεν αφήνει εύκολα τα θρεπτικά στοιχεία να «ξεπλυθούν» στο υπέδαφος, αλλά παραµένουν για µεγάλο χρονικό διάστηµα στην ριζόσφαιρα των δέντρων.
Επίσης, εξηγεί ο κ. Έξαρχός ότι ενώ ένα έδαφος µπορεί να έχει σε υψηλή περιεκτικότητα (ίσως και 1.000 φορές πάνω), όλα τα στοιχεία που χρειάζεται η ακτινιδιά δεν είναι σε διαθέσιµη µορφή προς το φυτό, καθώς είναι δεσµευµένα. Το θέµα της διαθεσιµότητας των στοιχείων στην ακτινιδιά εξαρτάται κυρίως από το pH – όσο πιο ισορροπηµένο είναι (κοντά στο 7) τόσο αυξάνονται τα υπάρχοντα αδιάλυτα στοιχεία που υπάρχουν στο έδαφος. Στη χώρα µας η πλειοψηφία των εδαφών είναι αλκαλικά, µε υψηλά pH. Επίσης, κάποια θρεπτικά στοιχεία γίνονται µη διαθέσιµα λόγου ανταγωνισµού που δηµιουργείται µεταξύ τους ( π.χ. το Κάλιο µε το Μαγνήσιο) ή δηµιουργούνται αδιάλυτες µορφές όταν ενώνονται (π.χ. Ασβέστιο µε τον Φώσφορο). Λύση σε όλα αυτά δίνουν οι εδαφολογικές αναλύσεις, που καθοδηγούν τον παραγωγό να κάνει µια ισορροπηµένη, ορθολογική αλλά και οικονοµική λίπανση χωρίς να δηµιουργεί προβλήµατα στο εδαφος, όπως για παράδειγµα αύξηση αλατότητας.
